Ciążę można usunąć do 3 tygodnia i zazwyczaj kosztuje tyle, co sterylizacja, bo od razu wet usuwa macicę wraz z jajnikami. Cena ustalana jest w zależności od wagi psa i od cennika gabinetu. Można jeszcze podać lek poronny, jednak najlepsza decyzja to sterylizacja aborcyjna (jeśli w ogóle jest taka konieczność. Jak często obcinać pazury u psów? W zależności od stopnia aktywności fizycznej psiaka oraz powierzchni, po której chodzi, czas na obcinanie pazurów będzie inny. Psy aktywne fizycznie oraz takie, które chodzą po twardych, szorstkich powierzchniach najczęściej nie potrzebują obcinania pazurów, ponieważ samoistnie oraz w sposób naturalny je sobie ścierają. Powierzchnie takie działają jak swego rodzaju pilnik do paznokci. Inaczej wygląda sprawa w sytuacji, gdy pies nie jest zbyt ruchliwy oraz spacery ograniczone są do chodzenia po miękkich powierzchniach, np. po trawniku. W takiej sytuacji pies nie ściera sobie w sposób naturalny pazurów – wtedy do akcji wkracza właściciel – czyli najpewniej Ty, drogi czytelniku 🙂 Przerośnięte pazury. Ważne jest, aby zadbać o prawidłową pielęgnację pazurków, ponieważ zaniedbania w tej kwestii spowodować mogą spore problemy. Długie, przerośnięte pazury wprowadzają dyskomfort u poruszającego się zwierzaka, utrudniając mu utrzymanie prawidłowej postawy ciała. Wpływa to fatalnie na kości, stawy oraz ścięgna psiaka. Z biegiem czasu mogą nastąpić problemy z poruszaniem oraz rozwinąć się choroby zwyrodnieniowe stawów. Zbyt długie pazury podwijają się na końcu, a z czasem nawet wrastają w opuszki palców, kalecząc je i powodując stany zapalne, rany i ropnie. Czym obcinać pazury u psów? W sklepach zoologicznych oraz w przychodniach weterynaryjnych znajdziecie wiele rodzajów markowych obcinaczy do pazurów, które zapewnią komfort i bezpieczeństwo w użytkowaniu. Należy wybrać odpowiedni rozmiar obcinaczek do wielkości pazura psa tak, aby pazur bez problemu mieścił się w zębach obcinaczek. Pozwoli to obciąć pazurki w sposób bezpieczny i pozwoli uniknąć ewentualnych zranień. Nigdy nie należy obcinać dużych pazurów małymi nożyczkami! Co zrobić w razie zranienia? Przy obcinaniu pazurów łatwo o ich skaleczenie. Do skaleczenia dochodzi w chwili naruszenia naczyń krwionośnych, dostarczających substancje odżywcze do pazura. Szczególnie łatwo o skaleczenie u psów mających czarną pigmentację pazura. W przychodni weterynaryjnej stosuje się preparaty tamujące krwotok, między innymi: nadmanganian potasu, adrenalina lub vagothyl. Jeśli zdarzy się, że naruszysz naczynie krwionośne w domu, i nie masz przy sobie żadnego z tych preparatów, to zachowaj spokój – twój stres przejdzie na zwierzaka, co może spowodować wzrost ciśnienia krwi i przedłuży to czas krwawienia. W większości przypadków krwotok ustaje po kilku minutach, jednak zawsze po takim zdarzeniu skontaktuj się z lekarzem weterynarii, aby zobaczył skaleczenie. Leave a reply Złamany pazur u psa – leczenie – Pazury psa z wierzchu pokrywa warstwa, składająca się z nieukrwionych i nieunerwionych zrogowaciałych komórek. Jej ścieranie, a nawet nieznaczne złamania pry samym czubku pazura, nie spowodują żadnych dolegliwości ani krwawienia, podobnie jak obcinanie paznokci u człowieka. Jak obciąć pazury psu? Odpowiednie dbanie o pazury Twojego psa jest jednym z najważniejszych czynności pielęgnacyjnych, na które trzeba zwracać baczną uwagę i wykonywać je regularnie, tak, by nasz pies nie odczuwał bólu czy dyskomfortu z powodu przerośniętych pazurów. Jak często obcinać pazury? Nie można jednoznacznie wyznaczyć jednego zakresu czasu po upływie którego należy obciąć psiakowi pazury, ponieważ jak zapewne wiemy, każdy pies jest inny i u każdego pazury będą rosnąć w innym tempie, tak samo jak paznokcie u ludzi. Można jednak uśrednić, że powinno się chwytać za nożyczki do pazurków mniej więcej co dwa – trzy tygodnie. Najważniejsza zasada jest taka, że pazury nie powinien w żaden sposób się zaginać, czy stukać o podłoże. Powinny być równo obcięte. Warto co kilka dni sprawdzać psiakowi stan pazurów, by upewnić się, że wszystko w porządku. Tak jak do obcinania pazurów, tak do wszystkich innych czynności należy psiaka przyzwyczaić od małego, tak, by nie miał oporów przed podaniem łapy i pozwoleniem sprawdzić sobie paznokci. Częstotliwość obcinania pazurów będzie również zależała od aktywności psiaka. Jeśli pies uprawia dość intensywnie sport, czy biega ze swoim opiekunem, prawdopodobnie trzeba będzie obcinać mu pazury rzadziej, niż psiakowi, który ma tego ruchu o wiele mniej. Regularne obcinanie pazurów jest bardzo ważne Regularne dbanie o pazury czworonoga jest bardzo ważnym obowiązkiem pielęgnacyjnym, a zaniedbanie go będzie miało dla psiaka bardzo przykre konsekwencje. Jakie? Przede wszystkim przerośnięte pazurki będą powodować u psiaka ból. Z czasem zaczną ranić opuszki, co najprawdopodobniej doprowadzi do infekcji. A jak to z psiakami bywa, kiedy wynajdą u siebie jakąś ranę, zaczynają ją lizać i gryźć, co tylko pogłębia problem i przyczynia się do powstania infekcji. Ponadto, pies, który ma za długie pazury, zaczyna chodzić w nienaturalny sposób, co w końcu prowadzi do zwyrodnień stawów. Czym obcinać psu pazury? Jeśli nie czujesz się pewnie z perspektywą obcinania psiakowi pazurów, zawsze możesz o to poprosić weterynarza, jednak jest to zabieg, który spokojnie możesz przeprowadzić w domu. Najlepiej jest przyzwyczajać do niego psiaka od małego, tak, by nie przysparzał problemów i nie stresował się podczas obcinania. Do obcinania pazurów należy kupić specjalne cążki do psich pazurów. Normalne nożyczki absolutnie się nie sprawdzą, ponieważ pazury mają zupełnie inną budowę, niż nasze paznokcie. Ponadto, cążki posiadają specjalną metalową część, nazywaną systemem bezpieczeństwa, która pokazuje, w którym miejscu należy obciąć psiakowi pazurek. Jak obcinać psu pazury? Zatem jak obciąć psu pazury? Obcinanie pazurów nie jest trudne, ale mimo wszystko wymaga trochę skupienia. Jest to o wiele łatwiejsze przy jasnych pazurach, gdzie wyraźnie zaznaczone są naczynia krwionośne i z łatwością można zobaczyć gdzie powinno się uciąć pazur. Czerwony rdzeń jest właśnie granicą, powyżej której nie powinno się obcinać. W przypadku ciemnych pazurów, warto zerknąć na pazur pod światło, wtedy rdzeń powinien być dobrze widoczny. Pazurki należy obcinać pod kątem 45 stopni do podłoża. W razie naruszenia rdzenia, trzeba zasypać rankę talkiem. Zapisz się na newsletter! A może masz psa, który ma wilcze pazury i martwisz się, że zaczepiają o twój dywan i krwawią. Z drugiej strony, może po prostu interesujesz się wilczymi pazurami w ogóle i chcesz odkryć, czy mają one określoną funkcję i ich ewolucyjną historię.
Jestem zadbany – czyli A…B…C.. podstawowych zabiegów higienicznych Twojego psa Zabiegi pielęgnacyjne psich uszu, oczu, zębów, łap czy gruczołów okołoodbytowych sprawiają wielu właścicielom poważne problemy. Często wynikają one z lęku przed wyrządzeniem pupilowi krzywdy a często z braku wiedzy na temat. Jak dbać o higienę czworonoga? Postaramy się udzielić kilku podstawowych porad w zakresie najbardziej rutynowych czynności higienicznych. USZY Infekcje i podrażnienia psich uszu należą do jednych z najczęściej spotykanych psich przypadłości, stanowiąc zmorę zarówno samych zwierząt, jak i ich właścicieli. Według licznych teorii, bardziej narażonymi na rozwój stanów zapalnych są uszy opadające, zwisające, których anatomia utrudnia naturalną wentylację kanału słuchowego tworząc środowisko sprzyjające rozwojowi rozmaitych drobnoustrojów. U podłoża infekcji leżą zarówno bakterie, grzyby, jak i roztocza. Często też, infekcje mają charakter złożony, charakteryzujący się jednoczesną działalnością wyżej wymienionych drobnoustrojów i wymagają wszechstronnego leczenia. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? Najczęstszymi zauważalnymi przez właściciela niepokojącymi objawami, które powinny zwrócić uwagę i skłonić do wizyty u lekarza są: wzmożona wydzielina w kanale słuchowym o brunatnym kolorze i charakterystycznym, nieprzyjemnym zapachu, obecność płynu (charakterystyczne chlupanie słyszalne przy masowaniu ucha), zaczerwieniona nasada ucha potrząsanie przez psa głową oraz drapanie zmiany naskórka, zaczerwienienia, wysypka, strupy itp. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Jeśli chodzi o kwestie pielęgnacyjne, pierwszym krokiem jest systematyczna obserwacja stanu małżowin usznych psa od wewnętrznej strony oraz czyszczenie ich w sytuacji stwierdzenia obecności wydzieliny. Pielęgnacja uszu u psów krótkowłosych polega na utrzymania czystości wewnętrznej strony uszu oraz zewnętrznej części przewodów słuchowych. Należy zwrócić baczną uwagę na kolor, zapach, konsystencję wydzieliny oraz na odcień naskórka. Jeśli stwierdzimy obecność woszczyny konieczne jest wyczyszczenie uszu. W celu rozpuszczenia zalegającej w kanale słuchowym wydzieliny zakrapiamy ucho przeznaczonymi do tego celu preparatami a następnie rozmasowujemy jego nasadę aby umożliwić przedostanie się preparatu jak najgłębiej. Następnie naciągając delikatnie małżowinę uszną wprowadzamy ostrożnie patyk z nawiniętą na nim watą, zwilżoną środkiem do czyszczenia uszu. Konieczne jest zwrócenie uwagi na ciasny splot waty aby uniknąć pozostawienia jej w kanale usznym. Podczas zabiegu zwracamy uwagę na to aby usuwać wydzielinę delikatnie i nie dopuścić do otarcia naskórka. Ponieważ zwierzęta często reagują odruchowym unikiem należy ustabilizować dłoń, którą czyścimy ucho, najlepiej opierając ją głowie psa. W ten sposób eliminujemy ryzyko uszkodzenia ucha. Unikamy stosowania gęstych maści oraz zasypek, które mogą doprowadzić w połączeniu z wydzieliną do przewodu słuchowego do zatkania przewodu słuchowego. Kanał słuchowy ma kształt litery L, co z jednej strony utrudnia dokładne oczyszczenie go a z drugiej zapobiega przypadkowemu przebiciu błony bębenkowej, więc jeśli w uchu występuje wzmożony stan zapalny wymagający dogłębnego czyszczenia, warto skorzystać z pomocy lekarza weterynarii, który dysponuje specjalistycznymi narzędziami do tego typu zabiegów. W przypadku ras szorstkowłosych, lekarze zwracają również uwagę na konieczność usuwania z uszu włosów, które zbierają kurz oraz wydzielinę i nabłonek, tworząc czopy, które powodują zatkanie (brak dostępu powietrza) kanału słuchowego a tym samym idealne warunki dla rozwoju drobnoustrojów beztlenowych. W konsekwencji może to prowadzić do zapalenia bakteryjnego lub grzybiczego. Włosy należy wyrywać, co osłabia ich porastanie. Przycinane włoski szybką odrastają i stanowią czynnik drażniący. TEGO NIE WOLNO: Nie jest wskazane penetrowanie szpatułką w przewodzie słuchowym, gdyż może to spowodować wepchanie zanieczyszczeń w głąb ucha a tym samym pogorszyć stanu zwierzęcia. Nie stosuj zasypek oraz gęstych maści, z uwagi na fakt, iż zatykają światło kanału słuchowego Nie myj pupilowi uszu wodą, alkoholem, octem itp. Nie dopuszczaj do tego aby do ucha wlewała się woda (podczas zabiegów higienicznych); pies potrząsając głową w celu jej usunięcia rozpryskuje wodę pod dużym ciśnieniem – także w stronę ucha środkowego! Nie czyścimy uszu „na zapas”, jeśli nie zauważamy żadnej wydzieliny; każda ingerencja stanowi czynnik drażniący a tym samym bodziec stymulujący do produkowania woszczyny. Częstotliwość czyszczenia uszu powinna być uzależniona od indywidualnych potrzeb i predyspozycji (ilość wytwarzanej woskowiny, stopień owłosienia ucha, skłonności do infekcji itp.). AKCESORIA: Preparat do czyszczenia uszu Wata, patyczki lub szczypce Puder do usuwania włosów, pęseta OCZY Zdrowe, prawidłowo funkcjonujące oko psa oczyszcza się samoczynnie za pomocą wydzielanych przez gruczoły łzowe łez. Zanieczyszczenia zbierają się w postaci „śpiochów” w wewnętrznym kąciku oka. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? O ile niewielka ilość wydzieliny stanowi fizjologiczny symptom oczyszczającej się gałki ocznej, o tyle jej nadmiar może świadczyć o infekcji lub podrażnieniu. Z pewnością niepokojące, stanowiące wystarczający powód do wizyty u lekarza będą takie objawy, jak: konieczność kilkakrotnego w ciągu dnia usuwania wydzieliny, wzmożone łzawienie oczu, ropna wydzielina, zaczerwienienie spojówek, rogówki, obrzęk powiek, zachowania ze strony psa świadczące o podrażnieniu lub świądzie (przecieranie łapą itp.). Szczególnej uwagi i szybkiej interwencji wymaga - przymknięcie powieki świadczące o bólu, który może być spowodowany obecnością ciała obcego w oku lub urazem mechanicznym, wymagających natychmiastowej konsultacji lekarskiej. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Jeśli oko jest zdrowe, samodzielnie oczyszcza się, w zasadzie nie wymaga naszej interwencji. Wystarczy usunięcie zgromadzonych w kąciku oka zanieczyszczeń za pomocą płatka kosmetycznego zwilżonego preparatem przeznaczonym do pielęgnacji oczu, solą fizjologiczną lub przegotowaną wodą. Jeśli zabrudzenie jest większe i mocno przyschnięte do sierści nawilżamy je i odczekujemy aż będzie łatwe do usunięcia. Stosujemy do tego celu przystosowane małe grzebyki. Zabieg ten powinien być wykonywany systematycznie z uwagi na fakt, iż zaschnięta wydzielina blokuje kanalik łzowy uniemożliwiając naturalne oczyszczanie gałki ocznej. W przypadku ras posiadających wypukłe gałki oczne konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas zabiegów pielęgnacyjnych, gdyż mogą one doprowadzić do uszkodzenia gałki ocznej. U psów długowłosych i szorstkowłosych, którym włosy porastają okolice oczu konieczne jest zwracanie uwagi na to, aby nie drażniły one gałki ocznej. Zalecane jest w tym celu stosowanie zabiegów pielęgnacyjnych mających na celu niedopuszczenie do kontaktu oka z włosem; w zależności od rasy, włos/sierść powinien być wycinany, zaczesywany lub spinany z w sposób zapewniający komfort oczu. Niektóre spośród ras psów małych i miniaturowych wykazują skłonności do nadmiernego łzawienia spowodowaną zatykaniem się kanałów łzowych. Konieczna jest wówczas szczególna dbałość o okolice oczu, gdyż spływająca wydzielina poprzez zawarte w niej związki soli podrażniają naskórek, prowadzą do jego maceracji a w konsekwencji do łysienia miejsc narażonych na kumulowanie łez. Wypływająca z oka wydzielina powoduje także odbarwienia sierści, które trudno jest wywabić, zwłaszcza z białej sierści. Okolice oczu w takich przypadkach powinny być systematycznie przemywane letnią, przegotowana wodą, osuszane dokładnie i nacierane środkiem natłuszczającym, który utrudni przenikanie łez do skóry ułatwiając ich spływanie po sierści. Ewentualne zażółcenia natomiast usuwamy przeznaczonym do tego celu preparatem już w pierwszym stadium postępujących zmian, aby nie dopuścić do uporczywych przebarwień. Jeśli jednak problem jest uporczywy a u jego podstaw leży niedrożność kanalików łzowych, same zabiegi pielęgnacyjne nie zlikwidują go. Godna polecenia jest wówczas konsultacja u lekarza weterynarii, który podejmie decyzje o ewentualnym ich udrożnieniu. TEGO NIE WOLNO: Wycierać wydzielinę skupiona w wewnętrznym kąciku oka w stronę zewnętrznego kącika; wszelkie zabiegi wykonujemy ruchem od zewnętrznego kącika do wewnętrznego, Stosować waty- jej włoski mogą przyklejać się do gałki ocznej, Zbyt ciasno splatać kucyków psom ras miniaturowych i małych, posiadających wypukłe gałki oczne z uwagi na możliwość ich wypadnięcia. Konieczne jest także unikanie sytuacji mogących doprowadzać do tego typu urazów (konfrontacje z innymi psami, nadmiernego podciągania powiek, urazów mechanicznych itp.), Używać preparatów dedykowanych dla ludzi bez specjalnych zaleceń ze strony lekarza weterynarii Podejmować samodzielnych prób leczenia w zaostrzonych stanach. AKCESORIA: Preparat do przemywania oczu, Gaziki lub płatki kosmetyczne, W przypadku ras wymagających zabiegów pielęgnacyjnych sierści wokół oczu – nożyczki z zaokrąglonymi czubkami, grzebyk do usuwania złogów wydzieliny i rozczesywania kołtunów, Opcjonalnie- preparat do niwelowania przebarwień sierści okolic oczu, Wazelina lub inny środek natłuszczający. ZĘBY Wiodącym celem zabiegów pielęgnacyjnych uzębienia psów jest profilaktyka przeciw osadzaniu kamienia nazębnego. Odkładająca się płytka nazębna prowadzi nieuchronnie do chorób przyzębia, co skutkuje ich rozchwianiem i wypadaniem. Na fakt odkładania się kamienia nazębnego składa się wiele przyczyn, jak np.: format zgryzu, odczyn pH śliny, dieta psa (czy karmiony jest karmą suchą czy mokrą), skład mineralny pitej wody itd. Są rasy szczególnie predysponowane do tego typu schorzeń (głównie rasy małe i miniaturowe: york, maltańczyk, chihuahua itd.), w przypadku których należy zwrócić szczególną uwagę na dbałość o zęby. Jeśli zatem jesteśmy właścicielami pupila tej rasy oswajajmy go z higieną jamy ustnej od szczenięcia. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? Na pojawiający się żółty (a następnie brązowawy) nalot; jeśli nie jest on systematycznie usuwany na tym etapie, stopniowo osad będzie się rozbudowywał i utwardzał formując płytkę nazębną a następnie kamień, Przykry zapach z pyska, Zaczerwienienie i obrzęk dziąseł, Kieszonki zębowe, Ruszające się zęby, Wszelkiego rodzaju stany zapalne w obrębie dziąseł, krwawienia, Obecność kamienia powinna skłonić nas do wizyty w lecznicy gdyż tylko lekarz weterynarii jest w stanie usunąć utwardzoną już płytkę nazębną. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Pierwszym krokiem jest oswajanie psa z zabiegami higienicznymi w obrębie zębów już w wieku szczenięcym. Ponieważ psy zazwyczaj odnoszą się do wszelkich prób ingerencji w pysku niechętnie, przyzwyczajanie ich do zaglądania w zęby oraz wszelkich prób ingerencji wymaga treningu już od pierwszych tygodni życia. Konieczne jest systematyczne czyszczenie zębów – najlepiej kilka razy w tygodniu, po ostatnim posiłku specjalnie do tego celu przeznaczonymi szczoteczkami ze sztucznego włosia lub nakładanymi na palec. W sklepach zoologicznych dostępne są także pasty przeznaczone dla psów w akceptowalnym dla nich smaku i nie wymagające wypłukiwania po zakończeniu zabiegu. Producenci akcesoriów dla psów opracowali także gamę preparatów do usuwania kamienia, którymi masuje lub przeciera się uzębienie; są one oferowane w postaci proszków, żeli oraz kropli. Podajemy regularnie psu gryzaki, kości naturalne oraz przysmaki czyszczące; mogą to być smakołyki, które w mechaniczny sposób oczyszczają zęby lub przysmaki zawierające w swoim składzie enzymy rozpuszczające płytkę bakteryjną. Pomocne są w tej kwestii także zabawki, jak np. sznury, piłki z kolcami, które podczas zabawy samoistnie czyszczą uzębienie pupila. Dbamy o to, aby dieta psa zawierała pokarmy twarde. Podawanie wyłącznie gotowanego lub mokrego, miękkiego pożywienia ułatwia narastanie płytki nazębnej. Sucha karma o odpowiednio dobranej wielkości krokietów obliguje psa do rozgryzania i w sposób samoistny przyczynia się do oczyszczania zębów. Godne polecenia są także preparaty stomatologiczne, które dodaje się do wody pitnej. Ich działanie polega na zapobieganiu odkładania płytki nazębnej. Preparaty te stanowią doskonałą alternatywę dla zabiegu szczotkowania w przypadku psów nie tolerujących mycia zębów oraz jakichkolwiek form ingerowania w ich pyszczek. TEGO NIE WOLNO: Nie szczotkujemy zębów w czasie wymiany uzębienia mlecznego na stałe, kiedy dziąsła są podrażnione, krwawiące itp., Nie stosujemy past ani innych preparatów przeznaczonych dla ludzi, Nie podajemy twardych gryzaków psom starym oraz tym, które mają już rozchwiane zęby. AKCESORIA: Dobrej jakości szczotka do zębów przeznaczona dla psów, dostosowana do wielkości pupila, Specjalna pasta do zębów – dostępna w sklepach zoologicznych, Preparaty do usuwania kamienia nazębnego oraz odświeżające oddech, Preparaty zapobiegające odkładaniu płytki nazębnej dodawane do wody pitnej, Gryzaki, przysmaki dentystyczne oraz zabawki przeznaczone do ścierania osadu nazębnego. Psy posiadające prawidłową postawę i mające dużo ruchu, po twardym podłożu ścierają zazwyczaj pazury w sposób naturalny. Czworonogi jednakże, które mało biegają lub mają do czynienia z miękkim podłożem wymagają najczęściej zabiegów pielęgnacyjnych, których zasadniczym celem jest dbałość o prawidłową długość pazurów poprzez ich regularne przycinanie. Zbyt długie pazurki przyczyniają się do odczuwania przez zwierzę dyskomfortu a nawet bólu podczas chodzenia, skutkiem czego może być nieprawidłowe ustawianie kończyn w celu unikania przykrego odczucia i utrwalanie nieprawidłowego pozycjonowania łap. Uderzenie pazura w podłoże przenosi drgania na kości oraz stawy przyczyniając się do powstawania w nich niekorzystnych zmian. W skrajnych przypadkach dochodzi również do wrastania pazurów z poduszki łap, utykania oraz utrwalania niepoprawnej postawy. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? Charakterystyczne stukanie po podłodze kiedy pies kroczy; pazury o prawidłowej długości nie mają bezpośredniego kontaktu z podłożem. Przyjmuje się, że optymalna ich długość to taka, kiedy stojącemu swobodnie psu można wsunąć pod pazury kartkę papieru, Pupil koślawi łapy lub palce podczas kontaktu z twardym podłożem, Na piąty, tzw. „wilczy pazur”, który nie ulega w naturalnemu ścieraniu z uwagi na brak jakiegokolwiek kontaktu z podłożem w związku z czym rośnie na okrągło i może wrosnąć w łapę powodując bolesność, Na systematyczność przycinania pazurów; przebiegający wewnątrz pazura nerw oraz naczynie krwionośne rosną wraz z nim, w związku z czym zaniedbany, zbyt długi pazur wymagał będzie stopniowego przycinania w długim czasie w celu doprowadzenia go do pożądanej długości. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Jako, że obcinanie pazurów nie należy do ulubionych, oswajamy z nim pupila już od wczesnego szczenięctwa; przyzwyczajamy go również do dotykania łapek oraz ich oglądania, co w przyszłości w przypadku konieczność sprawdzenia kończyny lub wykonania jakiegokolwiek zabiegu w znaczący sposób ułatwi nam zadanie. Cięcie powinno być pojedyncze, w związku z czym narzędzie którym się posługujemy musi być odpowiednio ostre. W przeciwnym razie może dojść do zmiażdżenia pazura. Jeśli pies źle znosi manicure, warto przeprowadzać go po długim spacerze, kiedy czworonóg jest zmęczony i wyciszony. Staramy się również o to aby nie wykonywać zabiegu siłą; w miarę możliwości wykorzystujemy sytuację, kiedy pupil leży zrelaksowany. Delikatnie uciskamy łapę aby wysunąć pazur i jeśli to możliwe sprawdzamy dokąd sięga rdzeń. W przypadku ciemnych pazurów obecność nerwu łatwiej będzie ocenić oglądając pazur od strony wewnętrznej. Odgarniamy też sierść z okolicy pazurka a następnie przycinamy jednym zdecydowanym cięciem prostopadle do pozycji łapy względem podłoża, w odległości ok 2mm od rdzenia. Z uwagi na ryzyko uszkodzenia nerwu oraz spowodowanie krwawienia stosujemy metodę przycinania po małym kawałku. Jeśli zdarzyło nam się naruszyć rdzeń i wystąpiło krwawienie, stosujemy specjalną zasypkę zasklepiającą (nadmanganian potasu) lub przykładamy gazik dezynfekujący; jeżeli krwawienie nie ustępuje konieczna jest natychmiastowa wizyta u lekarza weterynarii, który w odpowiedni sposób zaopatrzy ranę. Jeśli miejsce cięcia pozostawia zadziory i grozi pękaniem pazura nasadę należy wygładzić specjalnym pilnikiem. Jeżeli pazur jest bardzo twardy, zabieg taki warto przeprowadzać bezpośrednio po kąpieli lub też namoczeniu łapy, co w pewnym stopniu spowoduje jego zmiękczenie. W zakres czynności pielęgnacyjnych łap, poza pazurami wchodzi również dbałość o opuszki. Regularnie sprawdzamy przestrzenie pomiędzy palcami, opuszki a w okresie zimowym (jeśli wzorzec rasy na to pozwala) usuwamy owłosienie spomiędzy nich aby zapobiec osiadaniu brei śnieżnej oraz soli. Po zimowych spacerach łapy powinny być dokładnie płukane i osuszane zaś same poduszki warto przed wyjściem z domu zabezpieczyć preparatem natłuszczającym, który ograniczy kontakt skóry z chemikaliami. TEGO NIE WOLNO: Nie przycinamy pazurów zbyt krótko Przy bardzo dużej długości pazurów nigdy nie obcinamy ich jednorazowo do pożądanej; robimy to stopniowo, po kawałku przeciągając proces do kilku tygodni! Nie tniemy po skosie – może to powodować pękanie oraz bolesne zadziory Z uwagi na kształt oraz twardą strukturę pazura nie używamy do przycinania nożyczek ani obcinaczek przeznaczonych dla ludzi, które mogą miażdżyc lub w inny sposób prowadzić do uszkodzenia pazura. Najlepsze do tego celu są specjalnie cążki i obcinaczki dostępne w różnych rozmiarach w sklepach zoologicznych AKCESORIA: Obcinaczka do pazurów, Pilnik, Zasypka dezynfekująca i tamująca krwawienie, Nożyczki (do wycinania sierści na łapkach). PIELĘGNACJA GRUCZOŁÓW OKOŁOODBYTOWYCH Gruczoły mieszczą się w po obydwu stronach odbytu (umiejscowione są w okolicach godziny i Wydzielają one substancję o bardzo intensywnej, nieprzyjemnej woni, której funkcja pozostaje nie do końca sprecyzowana. Uznaje się, że do jej zadań należy głównie produkcja wydzieliny służącej do znakowania terytorium a także ułatwiającej defekację. Niektóre źródła podają także, że gruczoły służą detoksykacji organizmu. Zdrowe, sprawne i prawidłowo odżywiane psy, zasadniczo samoczynnie oczyszczają gruczoły podczas codziennych czynności fizjologicznych, w sposób niemal niezauważalny. Czasami jednak dochodzi do sytuacji kiedy dochodzi do przepełnienia gruczołów czy też ich zaczopowania, co wymaga pomocy ze strony właściciela a nawet lekarza weterynarii. Ma to najczęściej miejsce w przypadku zwierząt otyłych, pozbawionych ruchu, dotkniętych schorzeniami kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym, schorzeniami gastrycznymi oraz psiaków, u których stosowana była nieodpowiednia dieta powodująca zbyt luźne stolce, uniemożliwiające naturalny ucisk na gruczoły podczas defekacji. Zdarza się jednak, że problem przepełnienia gruczołów dotyka jednakże również psy w dobrej kondycji. NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ? „Saneczkowanie” psa; zwierzę trze odbytem po podłożu co często mylnie interpretowane jest jako objaw zarobaczenia, Ocieranie okolicą odbytu o przedmioty oraz meble, Próby lizania, wygryzanie okolicy grzbietu, Obrzęk gruczołów i twardość w dotyku. A…B…C… - CZYLI CO ROBIĆ Jeśli co jakiś czas odczuwamy woń wydzieliny, której nie da się pomylić z niczym innym, oznacza to, że gruczoły oczyszczają się samoczynnie i nie ma potrzeby ingerowania w ten proces. Oczyszczania gruczołów możemy podjąć się samodzielnie, jeśli pozwala na to ich stan. Najlepiej zabieg ten wykonywać na powietrzu lub w łazience, z uwagi na towarzyszącą mu woń. Unosimy psu ogon a następnie przez ręcznik papierowy z wyczuciem uciskamy dwoma palcami odbyt z obydwu stron ujmując w/w gruczoły. Zwracamy szczególną uwagę na to aby nie naciskać zbyt mocno gdyż zaczopowany gruczoł bez możliwości ujścia wydzieliny pod wpływem nacisku może ulec perforacji. W przypadku jakichkolwiek trudności, bolesności lub zmian o charakterze zapalnym nie należy samodzielnie podejmować zabiegu oczyszczania i skonsultować stan psa z lekarzem weterynarii. Nie jest bowiem wykluczone, że konieczne będzie udrażnianie kanałów odprowadzających lub podjęcie leczenia antybiotykowego czy też chirurgicznego. Do wizyty u lekarza powinna skłonić nas również obecność w wydzielinie ropy lub krwi. Nie podejmujemy też żadnych zabiegów higienicznych jeśli pies nie wykazuje powyżej opisanych objawów świadczących o niedrożności czy przepełnieniu gruczołów, kiedy w sposób fizjologiczny ulegają one oczyszczaniu. TEGO NIE WOLNO: Jeśli pies nie wykazuje niepokojących objawów świadczących o zanieczyszczonych gruczołach, nie czyśmy ich profilaktycznie; można sprawdzić palpacyjnie, czy są one powiększone i podjąć działania dopiero w sytuacji, która będzie wymagała interwencji Nie podejmujemy samodzielnych kroków przy objawach zapalnych, bólu, zaczerwienieniu i obrzękowi okolicy gruczołu; konieczna jest wówczas pomoc lekarza weterynarii!! Nie uciskamy na siłę gruczołów; jeśli nie jesteśmy w stanie wycisnąć ich zawartości nie robimy tego na siłę lecz udajemy się do weterynarza AKCESORIA: Rękawiczki lateksowe Ręcznik papierowy.
Cena badania krwi u psa. Cena badania krwi u psa w dużej mierze zależy od miasta i renomy gabinetu. Zazwyczaj podstawowa morfologia nie kosztuje więcej niż 20 zł, z kolei wraz z biochemią koszt badania nie powinien przekroczyć 50 zł. Bardziej specjalistyczne testy, na przykład wykrywające nowotwory, mogą kosztować odpowiednio więcej.
Dziś wpis o tym jak bezpiecznie przeprowadzić obcinanie pazurów u psa w domowym zaciszu 🙂 Zapraszam!Psy spacerując po chodniku lub innych twardych podłożach samoistnie ścierają sobie pazury… – w teorii. W praktyce psie pazurki najczęściej biegają po trawie i stąpają po dywanie lub parkiecie w domu nie mając szansy wystarczająco się zetrzeć. Dodatkowo musimy pamiętać o tzw. piątym pazurze, który nigdy nie dotyka podłoża i jest narażony np. na złamania kiedy nasz zwierzak zaczepi nim o coś. Przerośnięte pazury mogą również w skrajnych przypadkach przyczynić się do złamania kości palców dlatego nie można bagatelizować prawidłowej pielęgnacji psich pazurów u psaObcinanie pazurów u psa możemy zlecić lekarzowi weterynarii lub groomerowi, natomiast uważam, że lepiej zająć się tym samemu. Nie tylko oszczędzimy pieniądze, ale co najważniejsze stres zwierzaka związany z wizytą w lecznicy i szybko przeprowadzonym zabiegiem, do którego psiak nie jest przyzwyczajony. Dodatkowym plusem wynikającym z obcinania pazurów u psa w domu jest wzmocnienie naszej relacji z nim oraz obcinanie pazurów u psaPrzed przystąpieniem do samego obcinania pazurów należy przyzwyczaić psa do tej czynności – najlepiej zaczynając od wieku szczenięcego kiedy malec trafi do naszego domu. Jeżeli Wasz psiak został np. adoptowany i okres szczenięcy ma już za sobą – nic straconego 🙂 Odrobina więcej cierpliwości i czasu na pewno przyniesie satysfakcjonujące rezultaty 🙂Obcinanie pazurów u psa najlepiej wykonywać kiedy zwierzak jest spokojny, śpiący. Zacznijmy od samego chwytu łapy, który nie jest dla psa komfortowy. Z reguły psiaki nie lubią kiedy dotykamy ich łap. Dlatego warto zacząć małymi kroczkami, chwytać psa za nadgarstek, nagradzać smaczkami i tak powoli dojść do swobodnego trzymania psa za łapę. Kolejnym etapem jest zaznajomienie psa z obcinaczkami (specjalnymi dla psów) Jeżeli decydujesz się na trymowanie pazurów specjalną szlifierką – zobacz czy jej dźwięk nie płoszy Twojego pupila. Pozwól psu obwąchać, polizać i poznać przedmiot. Nasz obcinak do pazurów wygląda jak by „chciał a nie mógł” 😀 Pedro do woli gryzł rączki, lizał wąchał i tak na zmianę 😉 Jeżeli macie już ze swoim pupilem za sobą naukę trzymania za łapę i przedmiot nie jest dla niego niczym obcym, spróbuj obciąć np. jeden pazur – zobacz jak zwierzę zareaguje, nagródź czymś atrakcyjnym. Jeżeli pies odczuwa jeszcze dyskomfort – wróć do podstaw, być może potrzeba mu więcej czasu 🙂Jak obcinać pazury u psa?Poniżej rysunek poglądowy, który pokazuje budowę psiego pazura. Sama technika nie jest trudna ale wymaga wiedzy żeby nie naruszyć macierzy w pazurze, co skutkuje obfitym krwawieniem. Na początek znajdź wygodną dla Ciebie i psiaka pozycję; może np. leżeć na plecach, siedzieć – obserwuj jaka pozycja jest dla niego komfortowa. U nas przy bulwach świetnie sprawdza się posadzenie delikwenta plecami do mnie, przytulenie od tyłu (co też pomaga się uspokoić). WAŻNE! Jeżeli Twój pies ma mocno przerośnięte pazury, musisz obcinać je co kilka dni, stopniowo. Długi pazur = długa przerośnięta macierz, która pod wpływem prawidłowego, stopniowego obcinania cofnie się i umożliwi obcięcie kolejnych pazur skracamy blisko macierzy. Obcinakiem obejmujemy pazur od góry do dołu, nie po bokach czy w innych ustawieniach. Obcinając stopniowo, (pod kątem 45 stopni do podłoża) dojdziesz do białego okręgu, łatwo widocznego w strukturze pazura – to znak, że macierz jest tuż tuż i obcinanie należy zakończyć na tym etapie. Jeżeli efekt nie jest satysfakcjonujący – spokojnie, jak już wspomniałam, zabieg można powtórzyć ponownie za kilka dni 🙂Pazury obcinamy zdecydowanym ruchem uważając na to żeby nie szarpnąć i nie skaleczyć palca psiaka. Pierwsze cięcie skraca, dwa kolejne wyrównują pazur od góry i dołu żeby był obły co zapobiegnie schemat jak obcinać i nie obcinać psich pazurów u psa – leci krew i co dalej? U psów z jasnymi pazurami obcinanie jest dużo prostsze, ponieważ pod dobrym kątem pod światło dobrze widać macierz w środku pazura. W przypadku ciemnych, czarnych pazurów sprawa jest nieco utrudniona ponieważ tniemy krok po kroku „na czuja”. Kiedy z psiego pazura leci krew, nie warto panikować. Widok może nie należy do najmilszych, ale sytuacji łatwo można zaradzić. Krew zatamuj nadmanganianem potasu. Suchy jałowy gazik z odrobiną proszku przyłóż do krwawiącego pazura. To powinno przysuszyć rankę i zatamować krwawienie. (Nadmanganian potasu dostaniesz w każdej aptece. Dostępny jest nie tylko w dużych pojemnościach ale i w małych saszetkach 😉 Warto zaopatrzyć się w niego jeżeli decydujesz się na trymowanie psich pazurków w domu)Obcinanie pazurów u psa – jak często to robić?Sprawa jest banalna – kiedy z oddali słyszysz stukot to znak, że pazury dotykają podłoża i jest to czas na ich przycięcie 🙂Kochani koniecznie dajcie znać, jakie macie doświadczenia z obcinaniem psich pazurów. U nas Pedrowe pazurki są jasne i nie ma z nimi problemu. Natomiast Morris ma całe czarne i niestety na początku naszej przygody lekko uszkodziłam biedakowi pazur – „rana jak u barana” zagoiła się bardzo szybko ale moje wyrzuty trwały przez kilka następnych dni 😀Continue Reading
„Jeśli spojrzysz na książkę anatomiczną… zobaczysz, że do wilczego pazura przyczepionych jest 5 ścięgien. Oczywiście na drugim końcu ścięgna znajduje się mięsień, a to oznacza, że jeśli odetniesz pazury rosy, istnieje 5 wiązek mięśni, które zanikną w wyniku nieużywania ”.
Usuwanie zębów u psa Jeszcze kilka lat temu stomatologia była dziedziną dotyczącą tylko ludzi. Z przymrużeniem oka traktowano historie o opiekunach, którzy szczotkują zęby pupilom, albo decydują się na założenie psu aparatu ortodontycznego. Dzisiaj, stomatologia jest prężnie działającą gałęzią medycyny weterynaryjnej. Usuwanie zębów u psa jest poważnym zabiegiem i nie wolno go lekceważyć. Oczywiście, najlepiej jest nie dopuścić do sytuacji, kiedy jest to niezbędne. Jeśli jednak zajdzie taka konieczność, warto dowiedzieć się kilku istotnych faktów na ten temat. Usuwanie zębów u psa: kiedy trzeba to zrobić?Jak przygotować psa do zabiegu ekstrakcji zęba?Jak wygląda zabieg usunięcia zębów psa?Usuwanie zębów u psa cenaRekonwalescencja po zabiegu i możliwe powikłania Usuwanie zębów u psa: kiedy trzeba to zrobić? Usuwanie zębów u psa Przyczyny ekstrakcji zębów są różne, i często zależne od wieku. U młodych psów najczęściej usuwamy przetrwałe zęby mleczne (tak zwana rzekoma nadliczbowość zębów). Najczęściej jest to problem ras małych lub miniaturowych. Bardzo istotne jest, aby nie zwlekać z zabiegiem, ponieważ mleczaki mogą zaburzać przebieg wzrostu stałych zębów i efekcie powodować wady zgryzu. Prawdziwa nadliczbowość zębów jest również przyczyną ekstrakcji w młodym, ale też w starszym wieku. Zęby takie mogą być wklinowane albo skrzywione, często są niezauważalne przy pobieżnym badaniu jamy ustnej. Inną przyczyną usuwania zębów u młodych zwierząt jest ich niewłaściwe położenie albo wada zgryzu, sprawiająca ból i dyskomfort, przy jednoczesnym braku zgody na założenie aparatu ortodontycznego. U starszych zwierząt najczęstszą przyczyną usuwania zębów są choroby dziąseł, spowodowane nadmiernym odkładaniem kamienia nazębnego. Dlaczego psu usuwa się zęby? Niestety, mimo rosnącej świadomości właścicieli, higiena jamy ustnej zwierząt jest bardzo zaniedbywana. Obecnie wiemy, że podawanie twardego pokarmu, takiego jak sucha karma dla psa, lub ścięgniste, duże kawałki mięsa (które pies musi przeżuć) faktycznie powoduje wolniejsze odkładanie płytki nazębnej. Odkładająca się płytka nazębna jest rusztowaniem do powstawania kamienia nazębnego. Im bardziej proces jest zaawansowany i rozciągnięty w czasie, tym bardziej kamień nazębny unosi powierzchnię dziąsła, wnika w kieszonki zębowe, odsłania szyjki i korzenie. W efekcie to może powodować rozchwianie zębów w zębodołach, duży ból i dyskomfort przy jedzeniu. Większość z nas wie, jak bolą odsłonięte szyjki zębowe; psy odczuwają to w podobny sposób. Konieczność ekstrakcji często związana jest ze złamaniami korony zębowej. W niektórych przypadkach, kiedy uraz jest połączony z niewielkim ubytkiem bez otwarcia miazgi, możliwe jest wdrożenie leczenia. Jeśli jednak ząb jest pokruszony, miazga odsłonięta, albo granica złamania przebiega tuż przy korzeniu ekstrakcja może być nieuchronnym zabiegiem. Kolejną wskazaniem do ekstrakcji są ropnie okołowierzchołkowe. Ich powstawanie jest złożonym procesem, rozciągniętym w czasie. Tworzenie ropni często rozpoczyna się od urazu lub złamania korony zębowej, z odsłonięciem miazgi, dużą ilością kamienia nazębnego lub urazami okolicy dziąseł. Wskutek stanu zapalnego, pod korzeniem zębowym zaczyna się gromadzić ropa. Towarzyszące temu objawy są dość niespecyficzne: ból, ślinienie, czasem wokalizacja przy pobieraniu pokarmu. Ignorowanie procesu może prowadzić nawet do lizy kości lub utworzenia przetoki zębowej. Nie bez znaczenia, przy omawianiu ekstrakcji są procesy nowotworowe. Rosnące w obrębie jamy ustnej guzy, często deformują kości szczęki i żuchwy psa, powodując niewłaściwe ułożenie zębów a w efekcie – ból podczas pobierania pokarmu. Rozpulchnione, zmienione zapalnie tkanki objęte procesem nowotworowym, nie są w stanie zapewnić zębom odpowiedniej stabilności. Dodatkowo, chwiejące się zęby mogą powodować krwawienia z guza. Częścią opieki paliatywnej powinno być wtedy usunięcie zęba. Jak przygotować psa do zabiegu ekstrakcji zęba? Jak przygotować psa do zabiegu ekstrakcji zęba? Przygotowanie psa do ekstrakcji przebiega różnie, w zależności od powodu usuwania zęba. Czasem niezbędna jest kilkudniowa antybiotykoterapia, w celu opanowania dużego stanu zapalnego. Niekiedy konieczne jest wykonanie zdjęcia RTG, aby ocenić dokładny przebieg korzeni zębowych lub stopień zaawansowania procesu nowotworowego. Zdjęcie RTG jest też zalecane, kiedy lekarz podejrzewa wystąpienie ropnia okołowierzchołkowego. Pozwala ocenić, czy występuje ubytek tkanek kostnych oraz czy proces dotyczy tylko jednego zęba, czy też obejmuje kilka korzeni. W skomplikowanych przypadkach, warto wykonać tomografię komputerową głowy. Niezbędne jest wstrzymanie się od podawania pokarmu przez co najmniej 12 godzin, jak przed każdym planowanym zabiegiem. Przed każdym znieczuleniem warto wykonać badanie krwi (morfologię i biochemię), ponieważ pozwoli to na oszacowanie ryzyka okołozabiegowego. Znieczulenie podczas zabiegu Bardzo ważną kwestią, jeśli chodzi o usuwanie zębów u psa jest znieczulenie. Oczywistym jest, że takiego zabiegu nie wykonuje się bez narkozy. Ważne jest jednak zapewnienie komfortu pacjentowi w trakcie zabiegu. Wielu lekarzy decyduje się na podanie pierwszej porcji leków przeciwbólowych jeszcze przed zabiegiem, aby mieć pewność, że w momencie największej bolesności leki już będą działały. Coraz częściej spotykaną praktyką jest dodatkowe znieczulanie nasiękowe okolicy usuwanego zęba, lub podanie niewielkich ilości środków znieczulających w okolicę nerwu, zaopatrującego dany łuk zębowy. Ważne jest, aby również po zabiegu pamiętać o odpowiednim dawkowaniu środków przeciwbólowych, poleconych przez lekarza prowadzącego, aby zmaksymalizować komfort naszego pupila. Jak wygląda zabieg usunięcia zębów psa? Sam przebieg zabiegu zależy od tego, które zęby są usuwane. U psów występują zęby jedno-, dwu-, trój- lub czterokorzeniowe. Jeśli usuwany ząb ma tylko jeden korzeń, o prostym przebiegu, zabieg nie jest skomplikowany. Jeśli jednak ząb jest wielokorzeniowy, zabieg może się wydłużyć. Najtrudniejsze do usunięcia są łamacze – zęby wielokorzeniowe, osadzone głęboko w zębodole, przytwierdzone do niego silnymi więzadłami zębodołowymi. Często, aby usunąć ząb lekarz musi wykonać procedurę pomocniczą, w tym wypadku – przecięcie korony zębowej. Nie bez znaczenia jest też obecność lub brak chorób przyzębia – zdecydowanie łatwiej jest usunąć ząb z odsłoniętą szyjką lub korzeniem, słabiej przytwierdzony do zębodołu, niż ten, który jest zdrowy i silnie przytwierdzony do otaczających tkanek. Ważne jest opracowanie zębodołu po wykonanym zabiegu. Często należy usunąć ostre krawędzie i wygładzić pozostałe tkanki kostne, aby nie podrażniały formującej się blizny. Coraz bardziej popularne są gąbki kolagenowe, nasączone środkiem znieczulającym. Spełniają one dwie funkcje- działają przeciwbólowo przez kilka godzin po zabiegu oraz stanowią rusztowanie dla narastającej tkanki bliznowatej. Zwierzęta, u których zastosowano tą metodę są mniej narażone na ból i dyskomfort, związany z odsłonięciem zębodołu. Bardzo istotne jest zszycie rany. Często, niektóre szwy nie utrzymują się przez cały okres gojenia, jednak przytrzymują tkanki w prawidłowym ułożeniu przez kilka, najbardziej istotnych dni. Na cenę usuwania zębów u psa ma wpływ wiele czynników. Po pierwsze rodzaj znieczulenia – zdecydowanie bezpieczniejsze dla pacjenta jest znieczulenie wziewne, jest ono jednak droższe. Zęby wielokorzeniowe są trudniejsze do usunięcia, więc cena za ich ekstrakcję również będzie wyższa, niż za usunięcie mleczaków. Ilość usuwanych zębów także ma wpływ na cenę – wiadomo, że im więcej zębów, tym więcej materiałów (gąbek kolagenowych, nici do szycia, leków) zużywa lekarz. Nie bez znaczenia jest też sprzęt, którego używa lekarz. Koszty eksploatacji unitu stomatologicznego, pozwalającego na szybkie przecięcie koron, będą podnosić cenę zabiegu. Wszystkie te składowe powodują, że cena usuwania zębów u psa waha się od 150 zł do 700 zł za jeden ząb. Rekonwalescencja po zabiegu i możliwe powikłania Ważna jest też opieka okołooperacyjna. Często starsze psiaki bezpieczniej jest zostawić przez kilka godzin na obserwacji, aby podać kroplówkę, pozwolić zespołowi lekarskiemu na ocenę czy w pełni wybudziły się z narkozy, czy leki odpowiednio zabezpieczają przed bólem. Dlatego, jeśli klinika weterynaryjna, którą Państwo wybraliście do przeprowadzenia zabiegu, dysponuje szpitalem – warto skorzystać z tej opcji. Jak każdy zabieg, ekstrakcja zęba niesie za sobą możliwość powikłań. Tu również dużo zależy od przyczyny usuwania zębów. W mało powikłanych przypadkach, lekarz musi się liczyć z ryzykiem wystąpienia krwotoku lub złamania korzenia w usuwanym zębie. Jeśli mamy do czynienia z ropniem okołowierzchołkowym w szczęce, który dodatkowo spowodował duży ubytek w kości, po ekstrakcji może powstać przetoka nosowa. Ubytki lub erozje kostne w okolicy usuwanych zębów niosą ze sobą ryzyko powstania złamań kostnych w trakcie zabiegu. Rekonwalescencja po zabiegu usunięcia zębów powinna polegać na unikaniu twardych pokarmów. Przez pierwszy tydzień najbezpieczniej podawać psu karmę mokrą bądź namoczoną karmę suchą. Istotne jest dbanie o higienę jamy ustnej, używanie łagodnych środków do dezynfekcji, np. Octenidolu lub delikatnych, 0,2% roztworów chlorheksydyny, gdyż okres gojenia dziąsła wynosi od trzech tygodni do trzech miesięcy, w zależności od zastosowanej techniki oraz usuwanego zęba. Przez ten czas bardzo istotne jest, aby drobinki pokarmu nie zalegały w ranie zębodołowej. Niewskazane jest używanie preparatów przeznaczonych do higieny jamy ustnej u ludzi oraz mechaniczne drażnienie rany pooperacyjnej. Podsumowanie Zęby psa” src=”https://cowsierscipiszczy. Pl/wp-content/uploads/2018/12/zdrowe-zeby-psa. Jpg” alt=”zdrowe zęby psa” width=”800″ height=”533″ data-wp-pid=”9519″ /> zdrowe zęby psa Zauważenie problemu odpowiednio wcześnie często pozwala uniknąć utraty uzębienia, lub zmniejsza stopień zaawansowania problemu. Regularne kontrole lekarskie oraz odpowiednia higiena jamy ustnej to podstawa profilaktyki. Szczotkowanie zębów raz dziennie albo stosowanie preparatów utrudniających odkładanie płytki nazębnej pozwala uniknąć odkładania kamienia, w efekcie uchroni pupila przed chorobami dziąseł oraz pozwoli zachować kompletny uśmiech przez długie lata. Z własnego doświadczenia: 1/ wilcze pazury usuwa się już kilkudniowym szczeniętom - zabieg szybki i prawie bezbolesny dla szczeniaka. 2/ u dorosłych psów też należy usunąć wilcze pazury. Nie jest dobrze kiedy poglądy laików na temat kynologii niosą w sobie przekaz niebezpieczny dla zdrowia lub życia psa.

Spis treści:1. Czy wilczy pazur trzeba usuwać?2. Które psy wilcze pazury? Wilcze pazury (ostrogi) to pozostałość na tylnych łapach po psich przodkach, którzy opierali ciężar ciała na pięciu palcach. W toku ewolucji sposób stąpania psowatych się zmienił, zaczęły chodzić na czterech palcach, a piąty, już niepotrzebny paluch pozostał, tylko w nieco zmienionej formie. Czasami jest to paliczek z pazurkiem, innym razem sam pazur, bywa nawet, że podwójny. Obecnie standardem u psów jest pięć palców na przednich łapach i cztery na tylnych. Dodatkowy paluch na tylnej łapie nie pełni praktycznie żadnej ważnej funkcji, pazury te są zupełnie zbędne. Czy wilczy pazur trzeba usuwać? Występowanie dodatkowych wilczych pazurów, zazwyczaj psiakom nie przeszkadza, niemniej należy skonsultować z weterynarzem, czy akurat w przypadku naszego pupila nie jest wskazane ich usunięcie (czytaj więcej: Pazury u psa). Często podczas zabawy czy spacerów są one podrażniane, co dla zwierzaka jest bardzo bolesne. Nawet drobne skaleczenie tych struktur może znacznie pogorszyć nastrój i komfort naszego ulubieńca i sprawić, że nie będzie chciał chodzić. Najlepiej po urodzeniu się szczeniaków usunąć niechciany pazur, zanim ten się dobrze wykształci. W ten sposób unikniemy ewentualnych problemów na przyszłość. Im piesek jest młodszy, tym mniej bolesny będzie dla niego zabieg. Usuwanie ostrorogów u psów dorosłych wykonuje się w skrajnych przypadkach, gdyż wiąże się to z ogromnym bólem oraz jest dla zwierzaka mocno obciążające. Jeżeli nasz pies nie miał usuniętych ich w okresie szczenięcym oraz nie stwarzają one żadnych problemów, to wystarczy systematycznie przycinać. Jest to niezwykle ważne, gdyż nie ścierają się one tak jak pozostałe. Zbyt długie mogą ranić psa i łatwiej ulegać uszkodzeniom. Które psy wilcze pazury? Co ciekawe, u niektórych ras przeznaczonych na wystawy obecność wilczych pazurów jest wręcz pożądana. Tak jest w przypadku briarda francuskiego czy beaucerona, u których wręcz powinny one być podwójne. Jednak u większości jest to cecha niepożądana lub wręcz zakazana.

SQY7.
  • xxx12076gu.pages.dev/6
  • xxx12076gu.pages.dev/125
  • xxx12076gu.pages.dev/117
  • xxx12076gu.pages.dev/23
  • xxx12076gu.pages.dev/92
  • xxx12076gu.pages.dev/53
  • xxx12076gu.pages.dev/137
  • xxx12076gu.pages.dev/284
  • xxx12076gu.pages.dev/346
  • usuniecie wilczego pazura u psa cena